Afgelopen week troffen we een jongen van 14 in ons seminar. Aangemeld vanwege heftige gedragsproblemen: hij bleek vaak onhandelbaar te zijn en regelmatig te ontbarsten in blinde, grenzeloze driftbuien, zowel thuis als op school. 

Toen wij hem spontaan een paar keer om niets theatraal - maar voor hem toch zichtbaar serieus genoeg - voordeden hoe je echt woest wordt, hoe je echt zaken sloopt en destructief kunt zijn, schrok hij zich een hoedje van de gevolgen en de schrikreacties bij eenieder in het seminar.....Dit opende het deel van hem dat via de driftbuien toch vooral een emotionele boodschap wilde afgeven aan zijn omgeving, dat aandacht vroeg voor een zeer ingewikkelde en spannende thuissituatie met veel verdriet, boosheid en angst. We raakten nu echt in gesprek. En: het bleek vooral een heel lief, kwetsbaar, jong emotioneel ventje te zijn dat diep geraakt werd door diverse problemen thuis en dat heftig in paniek was vanwege zijn zorgen over de relatie tussen zijn ouders.

Door zijn gedragsproblemen echter werd hij het mikpunt en middelpunt van alle problemen en bleven in iedere geval de andere problemen verborgen en onder het water oppervlak gehouden. Zo beschermen kinderen soms onbewust vanuit loyaliteit hun ouders doch klinkt uit de gedragsproblemen wel degelijk het signaal dat iets niet echt klopt.....